در حال بارگذاری...
تأثیر ورزش بدنسازی بر بیماری دیابت.doc دارای مقدمه و منابع بخشی از متن ورزش یکی از پایه های اصلی درمان دیابت علاوه بر رژیم غذایی و دارویی را تشکیل می دهد. بسیاری از ورزشکاران به دلیل تبلیغات و آگهی های زیادی که سایر ورزشکاران و مربیان در مورد اثرات مکمل ها روی فعالیت ورزشی ارایه می دهند ، از آنها استفاده می کنند. اما یک رژیم غذایی خوب ، نیاز ورزشکاران را برآورده می کند و مکمل هایی که می توانند فوایدی برای ورزشکار داشته باشند انگشت شمارند، و البته به شرطی مفید خواهد بود ، که درست مصرف شود. مکمل های ورزشی شامل مکمل های پروتئینی که برای افزایش حجم عضله و افزایش وزن بکار می روند، مکمل های ویتامینی که برای تامین نیاز افزایش یافته ورزشکاران خاصی به انواع ویتامین ها مورد استفاده قرار می گیرند ، مکمل های ارگوژیک که حاوی موادی در جهت تکمیل رژیم غذایی هستند ؛ نظیر کراتین و مکمل های پروتئینی: ورزشکاران باید از مصرف پروتئین و آمینو اسیدها به شکل پودر یا قرص خودداری کنند. افزایش پروتئین دریافتی باعث کم آبی ، افزایش دفع کلسیم از ادرار ، اضافه وزن و آسیب کبد و کلیه می شود. میزان پروتئین لازم برای بزرگسالان در طی فعالیت بدنی 15-12درصد انرژی مورد نیاز او می باشد . مکمل های ویتامینی آنتی اکسیدانی مانند ویتامین ها C ، A وE نقش مهمی در حفاظت سلولی در مقابل آسیب های اکسیداتیو که طی تمرینات ورزشی ایجاد می شود، دارند ، اما به طور معمول اگر ورزشکاران میزان انرژی اضافی مورد نیاز خود را دریافت کنند، نیاز آنها به ویتامین ها و املاح نیز تامین می شود . کراتین : کراتین یکی از مکمل هایی است که بر توده ی عضلانی و افزایش وزن بدن تاثیر مثبت دارد. کراتین یک ترکیب طبیعی است و به مقدار قابل توجهی در گوشت قرمز و ماهی وجود دارد. در یک فرد سالم ، کراتین عضلانی شکسته و به کراتین تبدیل می شود. که توسط کلیه ها دفع می شود. دریافت کراتین از رژِم معمول 1 گرم در روز می باشد. همچنین بدن می تواند حدود 1 گرم از کراتین روزانه (2 گرم ) را سنتز کند. دفع طبیعی کراتین 2 گرم در روز است. از آنجا که عضلات انسان ذخایر عظیمی از کراتین دارند ، مصرف آن به مدت طولانی ، اثرات مفید کمی دارد. بنابراین لازم است به دوز بار گیری و نگهدارنده ی کراتین طی تمرینات ورزشی دقت کرد .
